Lèggi e ascolta l’antologia scritta e parlata
il v$nto e il S1le
Versione in latino
(di Nicola Terzaghi)
Olim inter se Aquilo et Sol uter fortior esset certabant,
0lim &nter S$ #kUilo Ht S0l 2ter f0rZLor $SSet ©ert#bant,
cum viatorem quendam paenula amictum procedentem
k2n viat0rej kU$ndam p$nula am&ktum pro©ed$ntej
conspexerunt; atque ipsorum fortiorem existimandum esse
konSpekS$runt; #tkUe ipS0run forZL0rem eg@iStim#ndum $SSe
consenserunt, qui efficeret ut viator ille paenulam deponeret.
konSenS$runt, kUi eff&©eret ut vi-#tor &lle p$nulan dep0neret.
Aquilo autem vehementissime furere coepit; sed, quo fortiores
#kUilo #uten ve-ement&SSime f2rere ©$pit; S$d, kU0 forZL0reS
flatus emittebat, eo artius viator se circumdabat paenula; tandem,
fl#tuS emitt$bat, $o #rZLu@ vi-#tor SH ©irk2ndabat p$nula; t#ndem,
viribus destitutus, propositum suum omisit. Tum Sol caelum
v&ribu@ deStit2tuS, prop0@itun S2-um om&@it. tun S0l ©$luj
clarissima luce illustravit; mox vero viator, calore victus,
klar&SSima l2©e illuStr#vit; m0kS v$ro vi-#tor, kal0re v&ktuS,
paenulam exuit. Itaque Aquilo, quamvis invite, confessus est
p$nulam $g@uit. &takUe #kUilo, kU#nviS inv&te, konf$SSuS $St
Solem esse fortiorem.
S0lem $SSe forZL0rem.